ΠΑΝΑΣ

ΠΑΝΑΣ  

Το όνομα Πάνας  βγαίνει από την αρχαία λέξη (Παν) που ήταν συνδεδεμένη με την «πανίδα» της Φύσης, (άνθρωποι και ζώα) σε μια  σχέση προστασίας, αλλά και προσωποποίηση της γενετικής δύναμης της ζωής. Ο Πάνας απεικονιζόταν μισός άνθρωπος (το πάνω μέρος) , μισός ζώο (κάτω μέρος με άκρα ζώου) γνωστός και ως «Θεός Τραγοπόδαρος» . Ήταν ο προστάτης των κτηνοτρόφων, κυνηγών και των αλιέων και κατοικούσε σε χώρους της φύσης (όρη, δάση, σπήλαια, κοιλάδες, ρεματιές κλπ). Η λατρεία του έλαβε μέγιστη ανάπτυξη παράλληλα με εκείνη του Δία και των άλλων Ολύμπιων Θεών σε όλο τον ελλαδικό χώρο και πέραν αυτού. Ο Πάνας ήταν ο σύντροφος των Νυμφών και ακούραστος εραστής κάθε νέας ή νέου που πλησίαζε το χώρο του δηλαδή την Φύση. Προστάτης του πολλαπλασιασμού των αιγοπροβάτων δεν άργησε να θεωρείται και ο ίδιος επιβήτορας ακόμη και αυτών. Αγαπούσε τη φυσική υπαίθρια ζωή όπου περνούσε ώρες ατέλειωτες παίζοντας με το ποιμενικό του αυλό, τη σύριγγα. Λέγεται μάλιστα ότι η Σύριγγα (αρχαία: Σύριγξ) ήταν και αυτή  Νύμφη η οποία προκειμένου να τον αποφύγει μεταμορφώθηκε σε καλαμιά. Τότε ο Πάνας έκοψε απ΄ αυτή ανόμοια τεμάχια καλαμιού τα οποία και ένωσε σε σειρά και δημιούργησε τον αυλό του.

Οι ερωτικές του περιπέτειες που είχε με τις διάφορες Νύμφες είναι πολλές σημαντικότερη των οποίων φέρεται εκείνη της αποπλάνησης της Σελήνης, (ιδεατή ερμηνεία της Νέας Σελήνης) .

                                                                                                                  Αναστασης Π.