ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ

Άπειροι μύθοι αναφέρονται στην Αθηνά. Και πρώτα-πρώτα η γέννηση της. Η πρώτη γυναίκα του Δια ήταν η Μήτιδα, η σοφότερη όλων των θεών και των ανθρώπων. Σύμφωνα με την απόφαση της μοίρας, η Μήτιδα θα γεννούσε πρώτα κόρη και μετά γιο, που θα έδιωχνε τον Δια από το θρόνο του. Αυτός για ν' αποφύγει τη συμφορά, κατάπιε τη γυναίκα του. Όμως τον βάραινε το παιδί, που είχε στα σπλάχνα της η Μήτιδα. Για ν' απαλλαγεί από το βάρος, κάλεσε τον Ήφαιστο και τον διέταξε να του σκίσει το κεφάλι. Εκείνος εκτέλεσε τη θέληση του Δία και τον χτύπησε με το τσεκούρι στο κρανίο. Πάνοπλη τότε πετάχτηκε από μέσα η Αθηνά, πάλλοντας το δόρυ. Γι" αυτό και ονομάστηκε Παλλάς.

Ένας άλλος μύθος για το ποιο λόγο ονομάστηκε Παλλάς είναι ότι τα πρώτα χρόνια της ζωής της μεγάλωσε με μια κοπέλα που ονομαζόταν Παλλάδα. Είχαν γίνει πολύ αγαπημένες φίλες. Μάθαιναν μαζί την πολεμική τέχνη και έπαιζαν αρκετά βίαια παιχνίδια. Μια μέρα που μάλωσαν, η Παλλάδα ήταν έτοιμη να χτυπήσει την Αθηνά. Όμως ο Δίας που τα έβλεπε όλα, φοβήθηκε για τη μικρή του κόρη και την προστάτεψε με την αιγίδα του. Η κοπέλα τρόμαξε όταν είδε να προσγειώνεται μπροστά της η τρομερή ασπίδα. Η μικρή θεά εκμεταλλεύτηκε την ταραχή της και τη χτύπησε θανάσιμα. Όταν κατάλαβε πως η φιλενάδα της είχε πεθάνει, τότε ξέσπασε σε απαρηγόρητο κλάμα. Για να τιμήσει τη νεαρή της φίλη, δημιούργησε ένα άγαλμα που της έμοιαζε και το τοποθέτησε δίπλα στον πατέρα της. Το άγαλμα ήταν ξύλινο και ονομάστηκε Παλλάδιο. Κάποτε όμως ο Δίας το πέταξε από τον Όλυμπο και αυτό έπεσε στην Τροία τον καιρό που χτιζόταν η πόλη. Το άγαλμα αυτό προστάτευε από τότε την περιοχή. Επειδή είχε πέσει στο ναό της Αθηνάς, ονόμασαν τη θεά Αθηνά-Παλλάδα. Πολλές πόλεις στην αρχαιότητα υποστήριζαν πως είχαν Παλλάδια και πως απολάμβαναν την προστασία της.

Η Αθηνά ήταν το αγαπημένο παιδί του Δια. Πολέμησε δίπλα του στον αγώνα εναντίων των γιγάντων κι αφού νίκησε το γίγαντα  Εγκέλαδο τον  καταπλάκωσε  κάτω  από τη  Σικελία. Το επεισόδιο αυτό εικονιζόταν στο πέπλο, που τις προσέφεραν στη γιορτή των Παναθηναίων. Σκότωσε την Αιγίδα, ένα φοβερό θηρίο, που έβγαζε φωτιά από το στόμα του και κατάκαιγε τη Φρυγία. Με το δέρμα του έκαμε ένα είδος πανωφοριού, που το έριχνε στους ώμους της.

Η πολεμική θεά στάθηκε στο πλευρό πολλών γνωστών ηρώων της αρχαιότητας. Ένας από τους προστατευόμενους της ήταν ο Ηρακλής. Από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισε η Αθηνά, τότε που ο θνητός ακόμα ήρωας έτρεξε στο πλευρό του Δία για να αντιμετωπίσει τους Γίγαντες, τον συμπάθησε. Με τις πολύτιμες συμβουλές της κατόρθωσε να εξοντώσει τον Αλκυονέα. Όμως και αργότερα, όταν ο Ευρυσθέας υπέβαλε τον Ηρακλή στη δοκιμασία των δώδεκα άθλων, τον βοήθησε. Του χάρισε τα κύμβαλα που ήταν έργο του θεϊκού τεχνίτη Ήφαιστου. Χτυπώντάς τα ο ήρωας τρόμαξε τις Στυμφαλίδες όρνιθες που πέταξαν από τις κρυμμένες φωλιές τους και έτσι τις σκότωσε με τα βέλη του. Για να την ευχαριστήσει της αφιέρωσε τα χρυσά μήλα που έκοψε από τον κήπο των Εσπερίδων. Με τη βοήθεια της θεάς ο Περσέας κατάφερε να εξοντώσει τη Γοργόνα. Αυτή ήταν ένα τέρας που αντί για μαλλιά είχε φίδια και τα τρομερά της μάτια προκαλούσαν φριχτό πανικό σ' όποιον τα αντίκριζε ή τον απολίθωναν. Ο ήρωας, όταν πήγε ν' αντιμετωπίσει το φριχτό τέρας, είχε μαζί του τη γυαλιστερή ασπίδα που του έδωσε η Αθηνά. Έτσι, ενώ είχε αλλού στραμμένο το βλέμμα του, παρακολουθούσε τη Γοργόνα που καθρεφτιζόταν πάνω στην ασπίδα και την αποκεφάλισε. Πρόσφερε το φοβερό κεφάλι της, που ακόμη και κομμένο διατηρούσε τις ιδιότητές του, στην Αθηνά. Η θεά τοποθέτησε το λεγόμενο "γοργώνειο" πάνω στην αιγίδα που της είχε κάνει δώρο ο πατέρας της. Μάζεψε το αίμα που πετάχτηκε από τις φλέβες του τέρατος και το έδωσε στον Ασκληπιό, ο οποίος το χρησιμοποίησε σαν γιατρικό. Άλλοι πάλι λένε πως έδωσε δυο σταγόνες αίματος στον Εριχθόνιο. Η μια προκαλούσε το θάνατο και η άλλη είχε θεραπευτικές ιδιότητες.

Η πολεμική θεά είχε ενεργό δράση στον Τρωικό πόλεμο, όπου και προστάτευε την παράταξη των Ελλήνων κι αυτό γιατί ήταν εξοργισμένη από την κρίση του Πάρη για την ομορφότερη θεά. Αγαπημένοι της πολεμιστές ήταν ο Διομήδης, ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας. Στάθηκε στο πλάι τους σ' όλες τις δύσκολες στιγμές. Όταν μάλιστα υπήρχε μεγάλος κίνδυνος, κατέφευγε σε θαύματα για να τους σώσει. Έκανε θεϊκή φωτιά να βγαίνει από την περικεφαλαία του Διομήδη και σκέπασε με πύρινο σύννεφο το κεφάλι του Αχιλλέα. Μάλιστα, στις πιο δύσκολες στιγμές μεταμορφωνόταν η ίδια σε Τρώα πολεμιστή και πήγαινε στις συγκεντρώσεις των αντίπαλων στρατηγών, δίνοντάς τους λανθασμένες συμβουλές. Αλλά και όταν υπήρχαν διχόνοιες και διαφωνίες στο στρατόπεδο των Ελλήνων, πάντοτε κατάφερνε να προλάβει τα χειρότερα· αυτή δεν άφησε τον Αχιλλέα να σκοτώσει τον Αγαμέμνονα αν και τον είχε προσβάλει βαρύτατα

Ακόμη λένε πως όταν ο Περσέας αποκεφάλισε τη Γοργόνα, οι αδερφές της, η Σθενώ και η Ευρυάλη, που ήταν αθάνατες, τη θρήνησαν γοερά. Όμως αυτός ο θρήνος προερχόταν από τα φίδια που είχαν στα μαλλιά τους και όχι από τις ίδιες. Η Αθηνά προσπάθησε να βρει έναν τρόπο για να τον μιμηθεί. Πήρε λοιπόν το κόκαλο ενός μεγάλου ελαφιού που της είχαν θυσιάσει, άνοιξε κάποιες τρύπες και φυσούσε κατά διαστήματα μέσα στο καινούριο μουσικό όργανο που το ονόμασε φλογέρα. Ενθουσιασμένη έτρεξε στον Όλυμπο και έδειξε την εφεύρεσή της στους θεούς.

ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Ας δούμε σε άλλες θρησκείες, ποιες θεότητες είχαν τις ιδιότητες της Αθηνάς:

Στην ΑΙΓΥΠΤΟ :

Η ΘΕΑ Neith ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Η αντίστοιχη Θεά είναι η Νέεθ (αυτή που υφαίνει) , η Θεά της Σάιδος, έχει διάδημα κρατά τόξο έχει σύμβολο τον σταυρό και είναι Θεά του πολέμου και της υφαντικής και φυσικά της σοφίας.

 Στην ΡΩΜΗ:

Η Θεά Αθηνά ταυτίστηκε με την Θεά μινέρβα.

Στην ΙΝΔΙΑ :

Μέσα στο νερό αργοσαλεύει η αόρατη Θεά Αχάνα οι Ινδοί την έλεγαν αυγή ή εκείνη που καίει.

Στην ΚΑΡΧΗΔΟΝΑ:

Υπάρχει η Θεά Τανίθ που είναι ίδια με την Νέιθ

Στην ΦΟΙΝΙΚΗ:

Η Θεά Αστάρτη.